หนุ่มพิการขาสองข้างลูก 1 เจอพิษโควิคขายล็อตเตอรี่ไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย

...ชีวิตน่าสงสาร หนุ่มพิการขาสองข้าง ชาวกระเหรี่ยง มีลูก 1 เมีย 1 ขายล็อตเตอรี่ที่หน้าด่านพุน้ำร้อนสู้ชีวิต เจอพิษโควิค 19 ไม่ได้ขายล็อตเตอรี ไม่มีจะกิน คิดฆ่าตัวตายมา 3 ครั้ง นึกถึงลูกเมียเลยต้องสู้ต่อไป มาอยู่เมืองไทยตั้งแต่กำเนิด แต่ไม่ได้สัญชาติไทยตกสำรวจ แม้ถุงยังชีพยังไม่ได้รับ
...เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2563 ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจาก “น้องพลอย”เจ้าของร้านครัวลุงด้วง บ้านห้วยน้ำขาว ม.2 ต.บ้านเก่า อ.เมืองกาญจนบุรี ว่ามี ครอบครัวคนพิการจะฆ่าตัวตาย เจอพิษโควิค 19 ทำให้ไม่มีจะกิน ไม่สามารถได้รับการเยี่ยวยาในทุกด้านแม้กระทั่งถุงยังชีพยังไม่ได้รับ เพราะไม่มีบัตรประชาชนและทะเบียนบ้าน และ “น้องพลอย”ได้นำข้าวสารอาหาแห้งนมไปมอบให้ แต่อยากให้หน่วยงานราชการได้เข้ามาดูแล เพราะเกรงว่าจะคิดสั้น เนื่องจากตอนนี้ไม่มีอะไรจะทำ เคยขายล็อตเตอรี่อยู่หน้าด่านพุน้ำร้อน ต.บ้านเก่า อ.เมืองกาญจนบุรี พอได้กินไปวันๆ ตอนนี้ด่านปิดมาสองเดือนกว่าๆทำให้ไม่มีรายได้อะไร
...ผู้สื่อข่าวได้เดินทางเข้าไปในท้ายหมู่บ้านห้วยน้ำขาวเป็นบ้านเก่าๆ บ้านเลขที่ 195 ม.2 บ้านห้วยน้ำขาว ต.บ้านเก่า อ.เมืองกาญจนบุรี พบผู้พิการอยู่กับภรรยาและลูกเล็กประมาณขวบกว่า ทราบว่าผู้พิการชื่อนายพิภพ ไม่มีนามสกุล ชาวกระเหรี่ยง สัญชาติพม่า อายุ 38 ปี นั่งอยู่บนรถเข็น สภาพซึมเซาเหมือนจะร้องไห้ ภรรยาชื่อนางแพร ไม่มีนามสกุล สัญชาติพม่า และลูกชาย 1 คน บอกว่าไม่ได้ทำงานอะไรมา 3 เดือนแล้วตั้งแต่เกิดโควิค 19 พ่อแม่ได้เสียชีวิตหมดแล้ว บ้านที่พักอาศัยเป็นบ้านเก่าๆของชาวบ้านที่รู้จักกันให้อาศัยอยู่เพราะความสงสาร
...นายพิภพ ชายผู้พิการขาทั้งสองข้าง ผ่ากระเพาะปัสสาวะใส่ถุงที่หน้าท้อง ได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่า ตอนเด็กๆอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านห้วยน้ำขาว พ่อกับแม่มาจากประเทศเมียนมา ส่วนตนเกิดที่บ้านห้วยน้ำขาวและเรียนโรงเรียนบ้านห้วยน้ำขาว แล้วไปทำงานอยู่ที่เหมืองพลอยแห่งหนึ่งในอำเภอบ่อพลอย ในปี 2542 ได้เกิดประสบอุบัติเหตุรักษาตัวอยู่ที่ รพ.พหลพลหยุหเสนา จ.กาญจนบุรี ด้วยอาการที่สาหัสมาก และรอดชีวิตมาได้ก็มีสภาพร่างกายทอนร่างเป็นอย่างที่เห็น กลับมาอยู่กับพ่อแม่ได้ระยะหนึ่งพ่อแม่เสียชีวิตไป ตนก็ได้แฟนชาวพม่าประมาณเมื่อประมาณ 3-4 ปี เพราะความเห็นอกเห็นใจกันและมีลูกด้วยกัน 1 คน แฟนสาวมีอาชีพขายกาแฟโบราณที่หน้าด่านพุน้ำร้อนส่วนตนก็ขายล็อตเตอรี่พอได้กินกัน
...นายพิภพ เล่าอีกว่า ตนได้เก็บเงินไว้ก้อนหนึ่งได้ดัดแปลงรถจักรยานยนต์ให้เป็นรถพ่วง โดยตนเป็นคนขับนั่งบนรถวีลแชร์ ทุกวันตอนเช้ามืดก็จะขับไปที่หน้าด่านบ้านพุน้ำร้อนระยะ 20 กว่ากิโลเมตรไปกลับ เพื่อไปขายล็อตเตอรี่และแฟนก็ไปขายกาแฟโบราณ ซึ่งก็พอใช้ในครอบครัว แต่พอเกิดโควิค 19 ที่หน้าด่านพุน้ำร้อนที่เคยมีคนมากมายในแต่ละวัน ก็ไม่มีเลย ทำให้ไม่สามารถขายอะไรได้ แฟนก็ออกไปรับจ้างได้บ้างไม่ได้บ้าง ตนก็ขายล็อตเตอรี่ไม่ค่อยได้ไม่มีคนจะซื้อ ได้เพื่อนบ้านกับผู้ใหญ่บ้านคือผู้ใหญ่ภาคภูมิ เมฆประยูร หรือ ผู้ใหญ่เม้งเอาข้าวมาให้บ้าง ตนเริ่มรู้สึกไม่ดีเครียดเพราะไม่มีเงินจะซื้อนมและอาหารให้ลูกเมีย ก็เริ่มคิดสั้นคิดมา 3 ครั้งแล้ว แต่ก็เห็นหน้าลูกเลยไม่ทำ ตอนนี้อยากให้ภาครัฐดูแลเหมือนคนไทย เพราะตนเกิดในเมืองไทยโตในเมืองไทย ที่บ้านห้วยน้ำขาว แม้กระทั่งถุงยังชีพยังไม่ได้รับ แต่ผู้ใหญ่เม้งได้เอาถุงยังชีพมาให้ประทั่งชีวิตชาวบ้านแถวนี้ทราบข่าวก็เอานมมาให้ ทุกวันนี้ก็อยู่กันไปวันวันไม่มีอะไรจะทำไม่มีใครมาจ้างเงินจะซื้ออุปกรณ์เปลี่ยนถุงปัสสาวะก็ไม่มี
...หลังจากนั้น น.ส.ภูริตา สายแก้ว นายกสโมสรโรตารี อีคลับ กาญจนบุรี ได้เป็นตัวแทน คุณปราณปิยา อมรชัยยาพิทักษ์ ประธานสภาอุตสาหกรรมจังหวัดกาญจนบุรี มอบถุงยังชีพ 1 ถุง และมอบมาม่า 1 ลังของเหล่ากาชาดกาญจนบุรี พร้อมเงินสดจำนวนหนึ่งให้นายพิภพชายร่างพิการผู้สู้ชีวิตได้ไว้ซื้อนมให้ลูกกิน
...วอนสังคมที่พร้อมแล้วมีเยอะแบ่งปันให้และภาครัฐได้ช่วยเหลือดูแล..ชายร่างพิการผู้นี้ที่สู้ชีวิต..ท่านหนึ่ง.